Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Το μεθύσι



Ο ικαριώτικος, το μπάλο, τα φοξ-αγγλέ, η πριγκιπέσσα, οι ιαχές των χορευταράδων, τα σκούρα βλέμματα, τα όλο ενθουσιασμό, ο πόνος κι η χαρά, τ' ανταμώματα, οι θύμησες, ο πόνος του σώματος, η ανάπαυλα της ψυχής, το τώρα και το τότε, κείνα που πες και δε θυμάσαι, κείνα που θυμόσουν να πεις και δεν ξεστόμισες, οι αγκαλιές, οι επαναστατικές ιδέες, τ' άδεια μπουκάλια, τ' αγαπημένα πρόσωπα, τ' αστεία συμβάντα, τα κοινωνικά σχόλια, τ' αναπάντεχα χαμόγελα, η αγωνία για τα παιδιά που δεν ξέρεις σε ποια γωνιά ξαποσταίνουν, το καμάρι όταν τα βλέπεις να χορεύουν σε ρυθμούς που νόμιζες πως δε γνωρίζουν, οι καινούριοι φίλοι που τους ήξερες πάντα, μα δεν το 'ξερες, η άλλη όψη της πλατείας, το διαφορετικό φως, η ώρα που ξεχάστηκε απ' όλους, η παρουσία και η απουσία, οικεία πρόσωπα με ονόματα που ξεχάστηκαν, ιστορίες ανάκατες με "ώπα" ....
Ύστερα βγαίνει ο ήλιος, αρχινούν να μαζεύουν τα τραπέζια...

Κι έτσι, που λέτε, ετέλειωσε το πανηγύρι ετούτο.

Παναγιά μου, ημέθυσα μόνο που το θυμάμαι...



5 σχόλια:

Β. είπε...

...οι καινούριοι φίλοι που τους ήξερες πάντα, μα δεν το 'ξερες...

Τηρήματα είπε...

Ε, ναι, παλιέ μου φίλε....:)

Ανώνυμος είπε...

φιλεναδίτσα......
.......
.......
...........
seamos realistas....exijamos ...lo imposibile....
.....
.....,,,,,,,,την αγάπη μου.
Σίρο Ρεδόνδο.

Τηρήματα είπε...

Και τη δική μου... Χαιρετισμούς στα βουνά, τις ρακές, τους σύντεκνους,τις κόρες και τους γιους.
Όσο για τα ισώματα, κυριολεκτικά και μη, κάμε το κεφάλι σου άνω πάνω και θώρει τ' άστρα τ' ουρανού...

Ανώνυμος είπε...

...άνω πάνω....και θωρεί τ'άστρα τ'ουρανού.....βρε...πιο καλά.......
!!!!!!!!!!!!!
φιλάκια....και την καλημέρα μου φιλεναδίτσα.
Σίρο Ρεδόνδο.