Αυτοπαρουσίαση

φωτό tirimata

Τσα!
Δε με γνωρίζετε πολλοί από σας αν και ζω στο νησάκι της Νικαριάς πολλά πολλά χρόνια...
Έχω τεράστια πράσινα φύλλα, ευαίσθητο κορμό κι εντυπωσιακά άνθη. Τρελαίνομαι για τον αέρα του Αθέρα, μα κυρίως αυτό που με νοιάζει είναι να 'χω νεράκι μπόλικο και σκιά. Τα βράχια δε μ' ενοχλούν, πάντα θα βρω ανάμεσά τους λίγο χωματάκι για να τραφώ... Α, μ' αρέσει κι η ησυχία. Λίγους ανθρώπους αντέχω, κι αυτούς μοναχά την Άνοιξη που ανθίζω και μ' αρέσει να τους κοκορεύομαι.
Εδωνά που ζω, δε θα σας πω πού... (Για χαζή με περάσατε;  Άντε, μόνο την περιοχή.
Να, ζω κάπου ανάμεσα Δρούτσουλα και Ακαμάτρα, αλλά αποκλείεται να με βρείτε, γιατί είμαι καλά κρυμμένη και εσείς θά 'σαστε με αυτοκίνητο, οπότε....)
 Εδωνά που ζω, λοιπόν, οι ντόπιοι μ' αγαπάνε πολύ. Όχι όλοι, κείνοι που ανήκουν στη μυστική εταιρία των φίλων μου. Που ξέρουν πού μένω, πώς με λένε και πότε ανθίζω. Αναρωτιούνται και κείνοι που απόμειναν στο νησί κι εκείνοι που ζουν μακριά, μόλις πιάνουν οι ζέστες κάθε χρόνο, αν έχω ανθίσει... Σημαίνει γι' αυτούς Ανάσταση, χαρά.
Παρόλα αυτά επειδή το μεγάλο Σάββατο, δε συνηθίζεται να μαζεύουν λουλούδια, με καλούν μαζί τους μονάχα τη Μεγάλη Παρασκευή. Έρχονται δηλαδή, με απόλυτη μυστικότητα και κατόπιν συνεννοήσεως με τα υπόλοιπα μέλη της εταιρίας και κόβουν τα λουλούδια μου. Τους τα προσφέρω χωρίς γκρίνιες, γιατί άκουσα πως τα παίρνουν και φτιάχνουν μ΄αυτά το σταυρό του επιταφίου, που πρέπει, λέει, να 'χει μόνο άσπρα λουλούδια. Είναι έθιμο από τα παλιά, να είμαι εγώ το "πρώτο όνομα" τη μέρα εκείνη, η πρωταγωνίστρια της Μεγάλης Παρασκευής.
 Μάλιστα για να με προστατέψουν από τα άγρια πλήθη μού δωσαν ένα απαίσιο όνομα. Με λένε "αγριοκαράφτα"! Μάλλον για να νομίζουν οι άλλοι πως είμαι κάνα αγριολούλουδο άνευ σημασίας και να μ΄ αφήσουν στην ησυχία μου.

Μα εγώ θα κάμω μια σκανταλιά και θα σας ψιθυρίσω ποια είμαι στ' αλήθεια. 
Ε, δεν αντέχω στη σκέψη πως κάποτε ίσως πάψω να υπάρχω και όλοι θα με θυμούνται μ' αυτό το παρατσούγκλι. Άκου "αγριοκαράφτα"! Θέλω λίγη δόξα, βρε αδερφέ, τη δικαιούμαι...

Λοιπόν, ακούστε.... Πρώτον έχω βασιλική καταγωγή. (Τι, μόνο οι Καριώτες θα καμαρώνουν ότι είναι γαλαζοαίματοι;)
 Είμαι μια paeonia ή παιωνία  και είμαι η βασίλισσα των βοτάνων. 
Έχω διαβάσει για μένα ότι: 

Αυτοφυής στη χώρα μας, η Παιωνία είναι από τα αρχαιότερα και ωραιότερα αγριολούλουδα. Κανένα άλλο φυτό δεν μπορεί να συναγωνισθεί σε λαμπρότητα τα μεγάλα -μέχρι 13 εκ. πλάτους- κατακόκκινα, μελανοπόρφυρα, ρόδινα και λευκά άνθη της.

Σε θεά αναγόρευσαν οι Αθηναίοι το μαγικό αυτό φυτό - «Αθηνά Παιωνία» (Παυσανίας), ενώ ένας ανώνυμος βουκολικός ποιητής του 3ου μ.Χ. αιώνα την ύμνησε σαν «πασάων βοτανέων βασιληίδα». aιώνες αργότερα, στην Κίνα την ονόμαζαν Hoa wang, «βασιλιά όλων των λουλουδιών».

Σας εντυπωσίασα; Βέβαια, εγώ έχω μόνο λευκά άνθη και μου αρέσουν τα ύψη και τα βράχια. Γι' αυτό ένας σπουδαίος επιστήμονας πριν χρόνια μου έδωσε το μικρό μου τ' όνομα. Για ακούστε το... Δεν είμαι μια peonia μοναχά, είμαι η peonia icarica, η δικιά σας δηλαδή η Παιωνία, η Καριώτικη, μοναδική στο είδος της στον κόσμο ολάκερο.
Απλή και σπάνια. Απλή, γιατί είμαι αυτοφυής, φυτρώνω δηλαδή από μόνη μου και μεγαλώνω χωρίς κανέναν να κουράζω και σπάνια, γιατί είναι το είδος μου τέτοιο, αλλά και γιατί απειλούμαι να εξαφανιστώ... Να, αυτό προσέξτε το λιγάκι, αυτό το τελευταίο... 

Σας είπα ένα ψεματάκι στην αρχή. Δε με νοιάζουν οι δόξες. Σας παρουσιάζομαι μόνο και μόνο γιατί θέλω να με εκτιμήσετε λιγάκι.
Κι άμα δείτε το Γιώργο, που δε φαντάζεται, ο κακόμοιρος, πως είμαι τόσο σπάνια και ξεχωριστή, αν και μ' αγαπά και με φροντίζει, δε λέω, γιατί ακολουθεί τις παραδόσεις του χωριού, πείτε του να πάει πιο κει τα ζώα και τα σύρματα. Με πατούν άθελά τους και δε ξέρω πόσο θα βαστάξω η κακομοίρα. 
Κι άμα δείτε κάναν εξυπνάκια που δείχνει περιφρόνηση για το νησί, πείτε του πως εδώ φυτρώνει ένα από τα πιο σπάνια και μαγικά φυτά με ιδιαίτερες θεραπευτικές ιδιότητες και με ομορφιά απαράμιλλη.  H Παιωνία η Καριώτικη να του πείτε, μα για το μέρος, κουβέντα, τσιμουδιά...
Αυτά. Ελπίζω να μη σας κούρασα.

Φιλιά από τις σπάνιες αδερφούλες μου. 
Θα σας περιμένω του χρόνου την ίδια μέρα, ε;



Για όποιον δε με πίστεψε, να δυο πολύ καλές μελέτες για το είδος μου:
Stearn,W. και Davis,P., «Παιώνιες της Ελλάδος», Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, Κηφισιά, 1984.

Τζανουδάκης Δ., «Κυτταρολογική μελέτη του γένους Paeonia L. εν Ελλάδι», Πάτρα, 1977.