"Βγαίνουνε κάτω απ' τις ελιές κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη. Είδες τα τι όμορφα;"
Αυτό μονάχα. Βγάζεις βιαστικά τη μηχανή.
"Ένα λεπτό, έρχομαι..." και τ' απαθανατίζεις, λες κι είναι σπάνια. Μα δεν είναι. Τα 'χεις δει χιλιάδες φορές τέτοιο μήνα σαν ήσουν παιδί. Ένα ροζ που σε ζαλίζει ανάμεσα στα ξεραμένα φύλλα και τους ίσκιους του φθινοπώρου. Φιδίσιο δέρμα, ανέγγιχτο. Ποτέ δεν τόλμησες ν' αγγίξεις ένα από δαύτα. Φοβάσαι μη χαλάσεις την ομορφιά ετούτη. Ύστερα γυρνάς στην πόλη και τα καμαρώνεις. Ψάχνεις τα γκουγκλ, πατάς πλήκτρα και τα βρίσκεις επιτέλους. Τα ξέρουν καμπόσοι κι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Άλλοι τα καμαρώνουν κι άλλοι τα χρησιμοποιούν. Δεν είναι όμορφα μονάχα. Έχουν και δηλητήριο, δηλαδή δύναμη ανίκητη. Έχουν ενδιαφέρουσα ετυμολογία. Μοναδικότητα, όχι.
Ξεχωριστά, ναι.
Πεντάμορφα, ναι.
Ενδιαφέροντα, επίσης.
Καριώτικα, βεβαίως, αν και όχι μόνο.
Εν τέλει κρινάκια του φθινοπώρου.
Και διαβάζεις. Αντιγραφή και επικόλληση. Ο κλέψας του κλέψαντος.
Ιδού τα κλοπιμαία:
Η άνθηση των κολχικών σηματοδοτεί τον ερχομό του φθινοπώρου. Τα μελτέμια σταματάνε, η θερμοκρασία του αέρα πέφτει, η μέρα μικραίνει και το φως γίνεται απαλό. Αυτά είναι τα σημάδια που περιμένουν οι βολβοί των κολχικών, κάτω από το έδαφος, για να ξεπροβάλουν στην επιφάνεια τα κρινάκια τους.
Τα κολχικά είναι δηλητηριώδη φυτά. Όλα τα μέρη τους περιέχουν την κολχικίνη, που είναι δραστικό δηλητήριο. Με ένα τέτοιο δηλητήριο υποτίθεται ότι η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της στην Κολχίδα και γι' αυτό τα φυτά ονομάστηκαν κολχικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 20 είδη.
Κι απ' αλλού:
Τα κολχικά μαζί με τα κυκλάμινα, και τις ουργινέες, ανθίζουν νωρίς το φθινόπωρο, αρκετές φορές πριν ακόμη να βρέξει.
Είναι όμορφα κρινάκια από την οικογένεια των Λιλιιδών, και μοιάζουν πολύ με τους κρόκους αν και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους αφού οι κρόκοι ανήκουν στην οικογένεια των Ιριδιδών.
Από το βολβό του εκφύεται σωληνοειδής βλαστός που περιβάλλεται από σπάθη. Στην άκρη του σωλήνα αναπτύσσεται το άνθος με 6 πέταλα. Τα φύλλα συνήθως παρουσιάζονται αργότερα μετά την άνθιση.
Είναι δηλητηριώδες φυτό σε όλα τα μέρη του που περιέχουν το δραστικό δηλητήριο κολχικίνη. Θεωρείται από τα φυτά της μάγισσας Εκάτης, μητέρας ή αδελφής της Μήδειας, και μυθολογείται πως με αυτό η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της.
Την ονομασία τους την οφείλουν στην Κολχίδα από την οποία και θεωρείται ότι ήλθαν. Το κολχικό του Σφήκα είναι νανώδες φυτό με ύψος που φθάνει τα 10 εκατοστά και τα άνθη του είναι ρόδινα και μερικές φορές σχεδόν λευκά.
Αυτό μονάχα. Βγάζεις βιαστικά τη μηχανή.
"Ένα λεπτό, έρχομαι..." και τ' απαθανατίζεις, λες κι είναι σπάνια. Μα δεν είναι. Τα 'χεις δει χιλιάδες φορές τέτοιο μήνα σαν ήσουν παιδί. Ένα ροζ που σε ζαλίζει ανάμεσα στα ξεραμένα φύλλα και τους ίσκιους του φθινοπώρου. Φιδίσιο δέρμα, ανέγγιχτο. Ποτέ δεν τόλμησες ν' αγγίξεις ένα από δαύτα. Φοβάσαι μη χαλάσεις την ομορφιά ετούτη. Ύστερα γυρνάς στην πόλη και τα καμαρώνεις. Ψάχνεις τα γκουγκλ, πατάς πλήκτρα και τα βρίσκεις επιτέλους. Τα ξέρουν καμπόσοι κι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Άλλοι τα καμαρώνουν κι άλλοι τα χρησιμοποιούν. Δεν είναι όμορφα μονάχα. Έχουν και δηλητήριο, δηλαδή δύναμη ανίκητη. Έχουν ενδιαφέρουσα ετυμολογία. Μοναδικότητα, όχι.
Ξεχωριστά, ναι.
Πεντάμορφα, ναι.
Ενδιαφέροντα, επίσης.
Καριώτικα, βεβαίως, αν και όχι μόνο.
Εν τέλει κρινάκια του φθινοπώρου.
Και διαβάζεις. Αντιγραφή και επικόλληση. Ο κλέψας του κλέψαντος.
Ιδού τα κλοπιμαία:
Η άνθηση των κολχικών σηματοδοτεί τον ερχομό του φθινοπώρου. Τα μελτέμια σταματάνε, η θερμοκρασία του αέρα πέφτει, η μέρα μικραίνει και το φως γίνεται απαλό. Αυτά είναι τα σημάδια που περιμένουν οι βολβοί των κολχικών, κάτω από το έδαφος, για να ξεπροβάλουν στην επιφάνεια τα κρινάκια τους.
Τα κολχικά είναι δηλητηριώδη φυτά. Όλα τα μέρη τους περιέχουν την κολχικίνη, που είναι δραστικό δηλητήριο. Με ένα τέτοιο δηλητήριο υποτίθεται ότι η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της στην Κολχίδα και γι' αυτό τα φυτά ονομάστηκαν κολχικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 20 είδη.
Κι απ' αλλού:
Τα κολχικά μαζί με τα κυκλάμινα, και τις ουργινέες, ανθίζουν νωρίς το φθινόπωρο, αρκετές φορές πριν ακόμη να βρέξει.
Είναι όμορφα κρινάκια από την οικογένεια των Λιλιιδών, και μοιάζουν πολύ με τους κρόκους αν και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους αφού οι κρόκοι ανήκουν στην οικογένεια των Ιριδιδών.
Από το βολβό του εκφύεται σωληνοειδής βλαστός που περιβάλλεται από σπάθη. Στην άκρη του σωλήνα αναπτύσσεται το άνθος με 6 πέταλα. Τα φύλλα συνήθως παρουσιάζονται αργότερα μετά την άνθιση.
Είναι δηλητηριώδες φυτό σε όλα τα μέρη του που περιέχουν το δραστικό δηλητήριο κολχικίνη. Θεωρείται από τα φυτά της μάγισσας Εκάτης, μητέρας ή αδελφής της Μήδειας, και μυθολογείται πως με αυτό η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της.
Την ονομασία τους την οφείλουν στην Κολχίδα από την οποία και θεωρείται ότι ήλθαν. Το κολχικό του Σφήκα είναι νανώδες φυτό με ύψος που φθάνει τα 10 εκατοστά και τα άνθη του είναι ρόδινα και μερικές φορές σχεδόν λευκά.
Αυτά. Μη σκεφτείτε να τα κόψετε. Αυτό κατάλαβα. Μονάχα για κλικ και καμαρώματα.
Καλό φθινόπωρο να 'χουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου