φωτογραφία tirimata- από ένα αγαπημένο καλοκαίρι- στη Νικαριά, βέβαια
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα και βάθος του άσωτου ουρανού, ω! της αυγής κροκάτη γάζα γαρούφαλλα του δειλινού, λάμπετε-σβήνετε μακριά μας, χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Άσε, το έλυσα - παει το blogspot 10 ώρες πίσω, λες και είσαι στην Καλιφόρνια... Και πήρα μια λαχτάρα ότι σηκώνεσαι να γράψεις πριν ξυπνήσουν τα μικρά...
5 σχόλια:
συμβαίνει αλλά ευτυχώς όχι πάντα...Κάποτε μπαίνουν στην καρδιά μας και είναι μεγάλη αρμονία.
Έτσι...
Απλώς βαριέμαι τα ντουβάρια κάποιες μέρες. Σου εύχομαι τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα και τις ομορφότερες ανατολές, χωρίς όνειρα κακά.
Α, κορίτσια, σας πεθύμησα... Βοηθάει και το Γιαλισκάρι βέβαια.
(Καλά, έξι η ώρα το πρωί μπλογκάρεις ή πάει λάθος η ώρα στον υπολογιστή σου;)
Άσε, το έλυσα - παει το blogspot 10 ώρες πίσω, λες και είσαι στην Καλιφόρνια... Και πήρα μια λαχτάρα ότι σηκώνεσαι να γράψεις πριν ξυπνήσουν τα μικρά...
Χα, χα δεν έχω φτάσει σ' αυτό το σημείο ακόμη... Στις 6 μόνο καφέ μπορώ να πιω κι αυτό με το ζόρι...
Δημοσίευση σχολίου