Όταν ο χρόνος κάνει βόλτες...

Όταν τα κινητά έχουν χαλάσει, τάχα μου...

Όταν οι ειδήσεις λέγονται μονάχα από το γείτονα και δεν αφορούν παρά μονάχα τον άλλο γείτονα...

Όταν τα παιδιά δε σ' έχουν ανάγκη, αρκεί να 'χουν χαρτζιλίκι κι ελευθερία απεριόριστη...

Όταν ο Ιούλιος έχει τα κέφια του...

Όταν αρχίζεις να ξεχνάς ακόμη και ότι έχουμε Ιούλιο...

Όταν αρχίζεις ν' αφήνεις τα κλειδιά στη θέση τους, καθώς τίποτα πια δε σου ανήκει αποκλειστικά...

Τότε μπορείς να χωθείς μες το ηλιοβασίλεμα, το καλοκαιρινό, το διαφορετικό κάθε φορά, το ικαριώτικο, κι ύστερα, όταν χαθεί κι ετούτο, έχεις ακόμη το χρόνο- καθώς τα χρώματά του παίζουν ώρα πολύ με τον ορίζοντα- μ' ό,τι σου απέμεινε από ψυχή και σώμα, για φωτό κι αναρτησούλες κι άλλα τέτοια αστειάκια...