Η τελεία μοιάζει με τη στιγμή. Η τελεία μένει, η στιγμή δραπετεύει.
"Εσύ πού είσαι;"
"Εκεί που η θάλασσα δεν τελειώνει κι ο ουρανός δεν αρχίζει, υπάρχει μια γραμμή που ενώνει και χωρίζει.
Άναψε δυο κεριά για να με ψάξεις, ένα στην ανάμνηση κι ένα στην προσδοκία".
"Εσύ πού είσαι;"
"Εκεί που η θάλασσα δεν τελειώνει κι ο ουρανός δεν αρχίζει, υπάρχει μια γραμμή που ενώνει και χωρίζει.
Άναψε δυο κεριά για να με ψάξεις, ένα στην ανάμνηση κι ένα στην προσδοκία".
Λουδοβίκος των Ανωγείων
"Η εξομολόγηση μιας τελείας" εκδ. Λιβάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου