Γράμμα απ' το χωριό 2

 

 Γεια!
 Πήγα για δυο μέρες μόνο. Είχα ένα μυαλό γεμάτο με σκοτούρες. Να μη ξεχάσω εκείνο, να μη ξεχάσω το άλλο. Να προλάβω... Είδα τους δυο τρεις που απόμειναν στο χωριό, βιαστικά. Απέφυγα με δυσκολία το καφεδάκι στην αυλή που μου πρότειναν.

 Μα φεύγοντας,  μου 'ρθε στο μυαλό η παραγγελιά.
"Να βγάλεις φωτογραφίες από την Κάτω Γειτονιά και να μου τις στείλεις...Κοντεύω να την ξεχάσω"
 Έψαξα στη τσάντα με το ένα χέρι, γιατί με τ΄ άλλο οδηγούσα. Βρήκα τη μηχανή, άνοιξα εντελώς το παράθυρο. Πατούσα φρένο ανα δέκα μέτρα σαν την τρελή.  Κλικ κλικ... βιαστικά κι αυτά.
Τελικά ωραίες βγήκαν. Η ανάρτηση αυτή δε θα χει ενδιαφέρον για πολλούς. Για δυο τρεις ξενιτεμένους ίσως...       
 

                                 Αρχή της Κάτω Γειτονιάς. Τα ερείπια της πρώτης και τελευταίας επιχειρηματικής δράσης στο χωριό από προγόνους που πόθησαν τον επαναπατρισμό, αλλά φευ...  Το παλιό λιοτρίβι λοιπόν.    





Πιο κάτω το σπίτι με το μαρμάρινο ρολόι. Σου κλείνω το μάτι...
Με τυφλώνει η ακτινούλα αριστερά





Η κουκουναριά, η μεγάλη. Κάποτε ψάχναμε στα ξερά χορτάρια, και γευόμασταν τους μισάνοιχτους καρπούς.
Το σπίτι του Βασίλη σκεπάστηκε από κλώνους. Το τάβλι παραμένει κλειστό.



Ο κήπος του Κώστα. Δεν κάνεις λάθος.
Κάπου στο βάθος διακρίνεται η πλάτη του. Βγάζει την πατάτα σήμερα... Κι ας κοντεύει τα ογδόντα.



            Το πίσω μέρος του παλιότερου σπιτιού. Το μπροστινό θα σε λυπήσει ίσως. ΄
                       Όταν ο περίπατος μαραζώνει, όταν μένει ασκούπιστη η αυλή, όταν δεν ακούγονται νιαουρίσματα και βρύσες που τρέχουν και φωνές, κάπως σα να μη σου θιμίζει τίποτα μοιάζει....



Άλωνες. Στο βάθος η μικρή σπηλιά από σκίνα. Απέναντι το πέλαγος. Στην καρδιά οι αναμνήσεις από όμορφες βραδιές κι αξέχαστες πλάκες.

Κρίμα που δε θ' απολαύσουμε αυτό το ηλιοβασίλεμα.
 Υπέροχο θα ΄ναι σίγουρα.





Στη στροφή, λίγο πριν το τέλος του χωριού, ο λόφος με το Τσιμπουνάρι, γεμάτος δρύδες, βάτους και βυσσινιές.


Άντε, καλήν αντάμωση!